ร้านทองแสนขันพระเครื่อง

กลับหน้าหลักเว็ปพระเครื่องเมืองอุตรดิตถ์ ทองแสนขันพระเครื่อง ขอสวัสดีนักสะสมและนิยมวัตถุมงคลทุกท่านทองแสนขันพระเครื่องเพื่อชาวทองแสนขันและลูกค้า ความเป็นมาเกิดจากการรวมตัวของผู้มีใจรักในวัตถุมงคลทางร้านยินดีนำเสนอวัตถุมงคลท้องถิ่นทองแสนขันและระดับจังหวัดอุตรดิตถ์และพระนิยมสะสมทั่วไปเพื่อเป็นการส่งเสริมเอกลักษณ์ของชาติและภูมิปัญญาท้องถิ่นและจรรโลงไว้ซึ่งศาสนาและการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนทางร้านให้ลูกค้าผ่อนเป็นงวดได้ถึง 1-2 เดือนเฉพาะพี่น้องชาวทองแสนขันเท่านั้นตั้งแต่หลักร้อยขึ้นไป เรารับประกันตามมาตรฐานสากลขอขอบพระคุณทุกท่านที่เสียสละเยี่ยมชมผลงาน.. ว่างๆโทรมาคุยกันนะครับ (บั้มพ์ครับ!แค่โทรมาผมก็ดีใจหลายๆ แล้วครับ061-2298404)aisหรือติดต่อในเฟชบุ๊คที่ ลิขิต บุญแสนขัน ได้เลยครับ  หน้าร้านค้าทองแสนขันพระเครื่อง

ชื่อพระเครื่อง : ตราประจำตำแหน่งหลวงอาตชวาราชกรมการเมืองตรอนสมัยต้นรัตน ประเภทพระเครื่อง : เลือกประเภทพระเครื่อง ราคา : ...สุดประเมิน.ค่า..... สถานะ : เปิดให้เช่าวันที่ : 17 ก.ย. 57 - 08:08:56 เบอร์โทรติดต่อ : 061-2298404 รายละเอียดพระเครื่อง : ...ขออนุญาติโชว์เปนสมบัติตกทอดจากบรรพบุรุษคือคุณหลวงอาตชวาราช ตกทอดต่อมายังหลวงพิกูล หลวงพินิจและส่งต่อให้น้องชายคือขุนบรรเทาทุกข์ยกกระบัตรเมืองตรอนก่อนย้ายไปเมืองน้ำปาดและตกทอดสู่ลูกสาวคนโตของท่านคือย่าทวดปุย ทองจันทร์(ภายหลังแต่งงานเปลี่ยนมาใช้ บุญแสนขัน)วึ่งก็ตกทอดมาในตระกูลถึงปู่ทองแดงและถึงบิดากระผมเอง อนึ่ง...หัวเมืองจัตวาขึ้นเมืองพิชัย เมืองตรอนตรีสินธ์มีจารึกที่วัดโพธิ์ท่าเตียนและหนังสือสมุยข่อยโบราณหนังสือราชการเมืองพิชัยท่านเปนกรมการเมืองมีเชื้อสายลาวหลวงพระบางตามความหมายบรรดาศักดิ์ที่รับราชการกับราชสำนักสยามในราชวงค์จักรีที่ หลวงอาตชวาราช อันมีความหมายโดยนัยผู้สืบเชื้อสายจากราชาแห่งหลวงพระบางซึ่งขณะนั้นได้ตกเป็นของสยามแล้ว..สำหรับประวัติศาสตร์เมืองตรอนเก่านั้นข้อมูลที่สภาวัฒนธรรมจังหวัดไม่มีนะครับเพราะจังหวัดตั้งมาเมื่อราวปี2444 อิอิแต่เมืองตรอนเก่าถูกย้ายไปเมื่อ2436 ไปที่เมืองตรอนปัจจุบันและขยับไปอีกสองสามครั้งตามแต่ผู้มีอำนาจและผู้ปกครองก็ถูกเปลี่ยนเป็นข้าราชการจากส่วนกลาง...แต่เจ้าเมืองหรือต่อมาคือนายอำเภอคนแรกของอำเภอชื่อหลวงพินิจซึ่งก็คือหลานของหลวงอาตชวาราชนั้นเองเสียดายวิชาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นถูกทำลายเนื่องจากเหตุผลในการปกครองทำให้บางสิ่งถูกทำลายโดยรัฐทั้งเจตนาและไม่เจตนาผมเคยถามคนเลี้ยงควายที่บ้านกับครูสอนประวัติศาสตร์ในอำเภอ....ผลปากฏว่าผมอายควายเลยเพราะคนเลี้ยงควายเก่งกว่าอาจารย์ที่สอนประวัติศาสตร์เพราะเขาไม่รู้เรื่องท้องถิ่นถึงรู้ก็แค่อ่านหนังสือเราก็สามารถรู้เท่ากับตรูแล้ว.....อยากเห็นวงการพระเป็นจุดเริ่มต้นพี่หลายคนเสียสละทำหนังสือส่งเสริมดีกว่าวัฒนธรรมจังหวัดและอำเภอเสียอีก....จัดงานผลไม้ยังฆ่ากันตาย....จัดงานก็อย่างเก่งลอยกระทงสงกรานต์มีปัญญาได้แค่นี้แหละ.....คนเที่ยวมีแต่คนในจังหวัดคนที่อื่นไม่มาเพราะกลัวตาย.......ไม่กลัวได้ไงคนจังหวัดเดียวกันมันยังฆ่านับประสาอะไรคนที่อื่น.....อายเขาจังครับ...